23 Mayıs 2018 Çarşamba

Ey Çocuk! Sen iyi ki doğdun!


Doğum günü yaklaştıkça ne hediye alınacağı da büyük merak konusu oldu İren için, bende sürprizi bozmak istemediğim için, "Hediye almayacağım, şiir yazacağım sana" dedim. Tabii İren, bunu unutmadı, herkese "Annem bana şiir yazacak" demeye başladı... Sözümü tutmam lazımdı, ilk şiir denememi yaptım böylece... 

Sen iyi ki doğdun da bana şiir yazdırdın çocuk!


Ey çocuk!

Sen iyi ki doğdun da her yeni güne uyanma sebebim oldun,
Sen iyi ki doğdun da korktuğum da elimi tutan oldun,
Sen iyi ki doğdun da üşüdüğümde bana sarılan oldun,
Sen iyi ki doğdun da ağladığımda kucağıma gelip, ellerinle gözyaşlarımı silen oldun,
Sen iyi ki doğdun da evdeki ses oldun, neşem, mutluluğum oldun
Sen iyi ki doğdun da endişem, kaygım oldun
Sen iyi ki doğdun da hastalandığımda bana bakan oldun,
Sen iyi ki doğdun da yere düştüğümde beni kaldıran oldun,
Sen iyi ki doğdun da beni ayakta tutan, hayata bağlayan oldun,
Sen iyi ki doğdun da görmediklerimi gösteren oldun,
Sen iyi ki doğdun da ben ANNEN oldum,
Sen iyi ki doğdun da ben sen oldum,
Sen iyi ki doğdun, iyi ki benim KIZIM oldun,
Ve biz iyi ki bir bütün olduk, GÜÇ olduk birbirimize…

Demiştin ki bir kere; 
“Anne, başkası benim annem olsaydı onu hiç sevmezdim, ben yine seni severdim.”
Demiştim ki; 
“O zaman beni tanımazdın ki, seni doğuran başkası annen olurdu, o da seni çok severdi, sende onu çok severdin.”
Ve sen demiştin ki; 
“Ben seni tanırdım yine, yolda karşılaşırdık, kokundan tanırdım, seni severdim.”

Bende diyorum ki şimdi; 
“Senden başkası olsaydı doğurup büyüttüğüm, ben yine kokundan tanırdım seni karşılaştığımız o yolda, seni severdim, dünyaya bin kere gelsem bin kere senin annen olmak isterdim.”

İyi ki doğdun dünyanın en güzel çocuğu!  

8 Şubat 2018 Perşembe

Yorgun anneler, mutlu çocuklar :)

Bu sene nedense yetişemiyorum İren’in temposuna, daha doğrusu çok yoruluyorum diyeyim onu yakalamaya çalışırken… 

Mesela, anaokulunda ilk senesinde, geçen sene törenlerde iyi kötü bir şeyler yazabiliyordum bloga… Dönem sonunda eve gönderilen fotoğraf CD’sine ancak bugün bakabildim desem durumu net olarak örneklendirmiş olurum sanırım…

Çocuklar büyüdükçe daha fazla artıyor ihtiyaçları bence… Yani 5 sene önce 3 saat uyku ile gezerken bu kadar yoğun bir tempo yoktu hayatımızda, ama büyüdükçe paylaşımlar artıyor, aslında ele avuca sığmayan halleri, neşesi, enerjisi ister istemez bende de daha fazlasını yapmalıyım, onu mutlu etmeliyim çabasını doğuruyor, keyifle tabii... Bakmayın, yoruluyorum filan dediğime, şu fotoğraflara, gözündeki parıltıya bakınca hepsi geçti bile…

Son senenin ilk döneminden keyifli anlar :)