Bu sene nedense yetişemiyorum İren’in temposuna, daha
doğrusu çok yoruluyorum diyeyim onu yakalamaya çalışırken…
Mesela, anaokulunda
ilk senesinde, geçen sene törenlerde iyi kötü bir şeyler yazabiliyordum bloga… Dönem
sonunda eve gönderilen fotoğraf CD’sine ancak bugün bakabildim desem durumu net
olarak örneklendirmiş olurum sanırım…
Çocuklar büyüdükçe daha fazla artıyor ihtiyaçları bence…
Yani 5 sene önce 3 saat uyku ile gezerken bu kadar yoğun bir tempo yoktu
hayatımızda, ama büyüdükçe paylaşımlar artıyor, aslında ele avuca sığmayan
halleri, neşesi, enerjisi ister istemez bende de daha fazlasını yapmalıyım, onu
mutlu etmeliyim çabasını doğuruyor, keyifle tabii... Bakmayın, yoruluyorum
filan dediğime, şu fotoğraflara, gözündeki parıltıya bakınca hepsi geçti bile…
Son senenin ilk döneminden keyifli anlar :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder