8 Şubat 2018 Perşembe

Yorgun anneler, mutlu çocuklar :)

Bu sene nedense yetişemiyorum İren’in temposuna, daha doğrusu çok yoruluyorum diyeyim onu yakalamaya çalışırken… 

Mesela, anaokulunda ilk senesinde, geçen sene törenlerde iyi kötü bir şeyler yazabiliyordum bloga… Dönem sonunda eve gönderilen fotoğraf CD’sine ancak bugün bakabildim desem durumu net olarak örneklendirmiş olurum sanırım…

Çocuklar büyüdükçe daha fazla artıyor ihtiyaçları bence… Yani 5 sene önce 3 saat uyku ile gezerken bu kadar yoğun bir tempo yoktu hayatımızda, ama büyüdükçe paylaşımlar artıyor, aslında ele avuca sığmayan halleri, neşesi, enerjisi ister istemez bende de daha fazlasını yapmalıyım, onu mutlu etmeliyim çabasını doğuruyor, keyifle tabii... Bakmayın, yoruluyorum filan dediğime, şu fotoğraflara, gözündeki parıltıya bakınca hepsi geçti bile…

Son senenin ilk döneminden keyifli anlar :)











































Hiç yorum yok:

Yorum Gönder