Ölüm bile ayıramaz derler ya…
Öyle bir bağ ki,
Ölüm bile ayıramadı.
Öyle bir sevgi ki,
Gözümü kapadığım her an
Senin olduğun yerde
Cennetinde
Nasıl kavuşacağımızın hayalini kurduran.
Öyle bir bağ ki,
Düştüğüm her an varlığını hissettiren
Beni kaldıran.
Öyle bir sevgi ki,
Sonsuz
Sadece sonsuz
Beni ayakta tutan.
Öyle bir bağ ki,
Beni sen
Seni ben yapan.
Öyle bir sevgi ki,
Bizi bir bütün olarak yaşamaya devam ettiren.
Öyle bir bağ ki,
Kavuşana dek, güç olan.
Öyle hissediyorum ki seni kalbimde…
“İyi ki hayatımdasın, iyi ki hayatımın en özel en değerli parçasısın” sözün
Her an dilimde.
Demiştin ki bir kere;
“Anne, başkası benim annem olsaydı onu hiç sevmezdim, ben yine seni severdim.”
Demiştim ki;
“O zaman beni tanımazdın ki, seni doğuran başkası annen olurdu, o da seni çok severdi, sende onu çok severdin.”
Ve sen demiştin ki;
“Ben seni tanırdım yine, yolda karşılaşırdık, kokundan tanırdım, seni severdim.”
Bende diyorum ki şimdi;
“Senden başkası olsaydı doğurup büyüttüğüm, ben yine kokundan tanırdım seni karşılaştığımız o yolda, seni severdim, dünyaya bin kere gelsem bin kere senin annen olmak isterdim.”
Cennet yolunda, birbirimizi kokumuzdan tanıyıp kavuşacağımız o günün hayali ile nefes almaya devam ediyorum. Kavuşacağımız zamanı bilmeden…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder