18+

İren’im yaklaşık 1 ay sonra 18 aylık olacak… Geçen süreyi anlatmak için biraz erken bir başlangıç olacak ama hazır bayram tatilindeyken yazayım istedim, sonra vakit bulamama ihtimalim çok yüksek çünkü…

Hamile olmadan önce ve hamile kaldıktan sonra insanın hayata bakışı çok farklı oluyor, hele gerçek anlamda ‘ANNE’ olduktan sonra bambaşka şeyler yaşanıyor… Aslında anlatması kolay ama inanması zor… Hani kendi annelerimiz hep anlatır yaşadıklarını, içten içe ‘Ne kadar abartıyor!’ deriz ya (yani en azından ben öyle düşünüyordum annemin anlattıklarına); yaşamayan anlayamaz gerçekten…

Hayat, çok basitmiş eskiden… İşe git, eve gel, hafta sonu planları yap, gez, eğlen…

Bebeğinin varlığını öğrenmenle birlikte, bunlar devam etse de, ciddi ciddi düşünmeye başlıyorsun ilerisini… Her şeyden önce aşırı bir merak oluyor; nasıl olacak, ne olacak, neler yapacak diye…

Sonra 9 aylık heyecan sona eriyor ve da da da daaammm…

Şimdi o ilk günleri düşünüyorum, ne kadar tecrübesiz ve zor günler… Gerçi büyüdükçe de ‘Ahh!’ diyorsun tabii…

Bugün evde mesela, 18 ay önce yattığı koltukta oturmayıp fırfır dolandığında fark ettik ki büyümüş bizim kızımız…

Her ne kadar anne-babaya bağlı olsa da, o da bir birey; istemediği şeye ‘Iııh ııhh’ demeyi, istediğini ‘Ih ıh’ deyip yaptırmayı biliyor…

Yaklaşık 18 aydır, hayatımızın tam merkezinde, tek bizim değil, tüm ailenin…

İren güldü, İren ağladı, İren döndü, İren yürüdü, İren ye(me)di!, İren uyudu, İren uyandı…

Yani, hepimizin dilinde onun yaptıkları…

O minicik halleriyle, dünyayı parmaklarında oynatıyorlar ya insan inanamıyor! Sabah kalkacağın saatten tutta yemek yiyeceğin saate kadar annesi-babası adına onlar karar veriyorlar… İyi de yapıyorlar… İster istemez bizlerinde hayatı düzene girmiş oluyor…

Bazen, itiraf ediyorum, yalnızlığı-sessizliği-sakinliği özlüyorum… Bir dizi izlemek bile lüks oluyor zaman zaman… Ya da kendine vakit ayırmak…

Annem, İren dünyaya gözlerini açmadan önce, ‘Saçını taramaya vaktin olmayacak!’ demişti; ‘Yok artık!’ olmuştu cevabım… Değil saç taramak, sabah kalktığım pijamayla 3 günü geçirdiğimi bilirim… Tabii her şey gibi o da bebeklerimiz büyüdükçe düzene giriyor… Aslında iş programlı olmakta, iyi organize olabilmekte… Bu yetiyi kazanmakta zaman alıyor tabii…

Çok uzattım… Biraz karamsar bir yazı gibi gözükse de; anne adaylarına, bebekleri dünyanın kaç bucak olduğunu göstermeden bir ön hazırlık yapayım dedim…

Ama, bu minik bedenlerle dünya kaç bucak olursa olsun ŞAHANE, emin olabilirsiniz…

Şimdi, yazımı yayımlayıp, uyuyan prensesimi koklayıp, huzur içinde uyuyacağım…