"Düşersin,dur"
dedim,
"Durmam" dedi,
"O zaman kızarım
sana" dedim,
"Kızamazsın" dedi
?!!?!!
İren artık 26 ayını doldurmuş bir bebek, doğal olarak 2 yaş
sendromu ile karşı karşıyayız…
Aslında, 2 yaşını doldurmadan başlamıştı belirtiler…
Zaman zaman gelen ağlama krizleri, istediği olmadığında
kendini yere atan bir bebek, hatta kendine yada bize vuran bir bebek…
Bunların hepsini görmezden gelerek başa çıktık sanırım… Ağladığında
dikkatini başka yöne çektik, yerde tepindiğinde hiçbir şey söylemeden kaldırıp
başka bir köşeye koyduk, kendine yada bize vurduğunda da hiçbir şey söylemedik
ona… Zamanla, artık büyüdüğü için mi yoksa bu davranışların prim yapmadığını
anladığı için mi bilemiyorum, kendi kendine sonlandırdı hepsini…
Şu an sadece, her şeye ‘hayır’ demesi ve ne desek tersini
yapması ile uğraşıyoruz…
Uzmanların da dediği gibi anne-baba bu dönemde sabırlı
olmalı… Zaten evlat sahibi olan herkesin daha ilk günden sabır sınırları
fazlasıyla artıyor, acayip toleranslı kişiler oluveriyoruz birden…
Ancak, onun temel ihtiyaçlarını aksatacak hallerde de duruma
el koymak gerekiyor tabii…
Bizim minik, doğdu doğalı uykuyla barışık değil… Bu dönemde daha
bir dirençli uykuya…
Evde, her akşam ‘uyku operasyonu’ var anlayacağınız…
Odaya doğru gidildiğinde, ilk lafı ‘Uyumam’ oluyor, bizde
buna karşılık ‘Uyumayacağız, dinleneceğiz’ diyoruz, yatağa yattıktan sonra masaldı
ninniydi kucaktı derken yaklaşık 40-45 dakika sonra uykuya yenik düşüyor İren… Anne-babanın
sabrı da bu işte!
Bir diğer konumuzda yemek! ‘Yemem’ dediği her şey için, ‘Peki,
yeme’; ‘Bunu yemeni istemiyorum’ dediğimizde, ‘Yiiiceeemm’ deyip kendisi açıyor
ağzını…
Uyku ve yemek dışında da bizi zorlayan şeylerle çok
karşılaşmıyoruz aslında…
Bazen, büyük bir insanmış gibi bizi dinliyor, ‘Yapma’
denileni yapmıyor, bazen de tam tersine yapıyor…
Mesela, yere düşen şey ağza konulmaz kuralını bilmesine
rağmen, özellikle elindeki krakeri yere atıp sonrada ağzına atıyor ve bunu
gözümüzün içine baka baka yapıyor…
Değişken bir ruh hali kısaca, bu dönem bebek ergenliği gibi bir
şey…
Anneler, çok iyi bilirler ki, 2 sene boyunca gazından,
ateşine, katı gıdaya geçişten, aşısına, uykusundan, düşmesine kadar neler neler
atlatıldı…
O yüzden, bu döneminde geçeceğini unutmayıp sabırlı davranmalıyız,
onlarla inatlaşmadan, savaşmadan 2 yaş sendromuna veda edeceğimizden eminim…
İyi tarafından bakalım, çocuklarımız, ‘Hayır’ demeyi
öğreniyor :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder