Anneliğe İlk Adım!

Ben heyecanlı bi tipimdir! Şu bloğu açarken bile yaşadığım heyecan ve mutluluk görülmeye değerdi!

Aslında İren' e 1. yaş hediyesi olarak planlıyordum bunu ama paylaşmak istediğim şeyler o kadar birikti ki, daha fazla uzatmayayım dedim; hem iş arkadaşım, hem samimiyetine inandığım dostum, hem de bir blogger olan Elif'in de yardımıyla ilk yazımı yayımlıyorum işte...

Adından da anlaşılacağı üzere, ağırlıklı olarak 'annelik' ve o muhteşem duyguyu tatmama neden olan 'İREN' im' olacak burada...

Bir kadının yaşayabileceği en mükemmel andır o! Bebeğinin varlığını öğrendiği an; onu kucağına aldığı an; büyümesine, yaptığı her yeni davranışa tanıklık ettiği an... İşte tam da bu sebeple, annelik serüvenini üçe ayırıyorum...

1. Doğum öncesi
2. Doğum
3. Doğum sonrası

(Tam bir ders anlatımı oldu bu ya! Meslek hastalığı diyerek affınıza sığınıyorum!)

Her şey anne-baba olmaya karar vermekle başlıyor tabii… Ben oldum olası severim çocukları; onların saflığı, masumluğu, ufak şeylerle mutlu olmaları beni de mutlu eder hep… Lisedeyken mesela 11 tane çocuğum olsun istiyordum (7 kız, 4 erkek)… O zamanlar neden böyle bir şey istediğimi bilmiyorum ama şuan istemediğime EMİNİM!

Şanslıyım ki, eşimde çok sever çocukları... Hep hayalini kurardı daha evli bile değilken…

Gelin görün ki, hayat her zaman insanın istediklerini sunmuyor…

Bizim İren’ e kavuşmamız uzun olduğu kadar sabır da gerektiren bir süreçti... 3 yıl bekledik onu… Evet, İren bir aşılama bebeği...

Aşılama (IUI); spermle yumurtanın buluşma şansını arttırmak için yapılan ve yaklaşık 5 dakika kadar süren ağrısız, sancısız bir işlem. Diğer tedavi yöntemlerine göre daha ekonomik ancak başarı oranı %10-15 civarı.

Şanslıyız ki, İREN, bu düşük orana rağmen, hayata tutundu, hatta öyle bir tutundu ki, bıraksan bi 9 ay daha kalırdı herhalde! (bu ayrı bir yazı konusu olacak!)

Bu süreçte, öncelik ‘disiplinli hasta‘ olmak; saati saatine ilaç almak, saati saatine iğne olmak, kontrolleri aksatmamak vb. gibi… Sonra, moral… Umutsuzluğa kapılmadan ama fazlada umut etmeden beklemek…

Ben, konuyla ilgili forumları okudukça çok demoralize olmuştum ama zor da olsa sabırsızlıkla beklerken sabretmeyi öğrendim… Ve çok değerli Doç. Dr. Ramazan MERCAN sayesinde kızıma sağlıkla kavuştum…

İlk yazıma, bebek isteyen ‘umutsuz’ anne adaylarına umut olur diye aşılamayla başlamak istedim… Sizleri, biraz zorlu, fazlasıyla heyecanlı bir dönem bekliyor… Umarım isteyen herkes evlat sahibi olup, o tarifi imkansız duyguyu tadar!